Sálin og kreppan

Það eru nokkrir fastir punktar sem við getum haft að viðmiði. Við getum t.d. verið örugg um það að allt fólk deyr að lokum. Það kemur okkur samt alltaf jafn mikið á  óvart þegar slíkt hendir nema ef til vill þegar fólkið er komið vel yfir hundrað árin.

 

Eins er með kreppurnar. Þær koma eins og flensurnar. Flestar tiltölulega vægar en svo koma skæðar flensur ef til vill einu sinni á öld eins og skæðustu kreppur.

 

Margir búa sig undir dauðan með daglegum samræðum við æðri máttarvöld og kaupum á happdrættismiðum Blindrafélagsins. Allt of margir láta eins og kreppur komi aldrei. Sérfræðingar sem ætti að stinga inn á Litla Hraun töldu fólki trú um að allt í lagi væri að taka myntkörfulán þegar dollarinn var um 60 kr. jafnvel þó þeir vissu að hann væri á útsölu og ætti eftir að hækka. Menn eyddu og spenntu í góðærinu eins og það væri enginn morgundagur með gluggaumslögum.

 

Nú þýðir ekkert að fárast yfir þessu. Það sem skiptir mestu máli núna er að þreyja þorrann og góuna þ.e. mögru mánuðina áður en vorið kemur á ný með björg í bú.

 

Það er sama hver stað okkar er í dag, hvort sem við erum rík eða snauð, hvort sem við höfum tapað fé eður ei jafnvel þó við stöndum frami fyrir atvinnu og eignamissi. Við verðum að halda ró okkar.

 

Þegar ég tala um sálarró eða æðruleysi þá meina ég ekki að horfa aðgerðarlaus á þegar við getum bætt ástandið með aðgerðum. Ég meina það að leitast eftir megni að koma sér í það sálarástand að geta tekið réttar ákvarðanir í stöðunni og hafa kraft til að framkvæma það sem bætir aðstæður okkar og líðan.

 

Það er mikill sannleikur í æðruleysisbæn AA samtakanna

 

Guð gef mér æðruleysi

til þess að sætta mig við það sem ég fæ ekki breytt

kjark til að breyta því sem ég get breytt

og vit til að greina þar á milli.

 

Við getum litið á nokkrar staðreyndir.

 

Það er sama hversu alvarlegt ástandi verður – við komum ekki til með að svelta í hel. Við erum Norðurlandaþjóð sem höfum á erfiðum tímum komið hinum Norðurlöndunum til hjálpar og þau munu hér eftir sem hingað til koma í veg fyrir að við lendum í slíkum hörmungum.

 

Ef við lendum í erfiðri stöðu – eigum á hættu að missa eigur okkar og húsaskjól þá getum við notið hlutlausrar ráðgjafar við þær erfiðu ákvarðanir sem taka þarf.

 

Þó kreppur séu jafn öruggar og dauðinn þá  gerist það með kreppurnar sem ekki gerist með dauðann að þær hverfa eins og dögg fyrir sólu um síðir.

 

Í vinnu minni með fötluðu fólki lærði ég það að þó mikið vanti á stundum þá er alltaf meira sem maður getur glaðst yfir.

 

Við eigum ættingja, vini og samlanda sem við getum glaðst yfir. Ræktum sambandið við hvert annað og styðjum hvert annað með ráðum og dáð. Við getum verið þess full viss að hjartahlýjan eykst þegar kólnar í fjármálaheimi.

Athugasemdir

[Helgi Jónsson, 4.10.2008 kl. 00:48]

Orð í tíma töluð, gæti ekki verið meira sammála.