Með útglennt klofið að selja sig.

Ég spjallaði í dag við vin minn um heimsmálin. Ég velti því stundum fyrir mér hvort orð mín berist hraða með daglegri kaffihúsaumræðu eða bloggi. Munurinn er ef til vill sá að í kaffihúsaumræðunni bæði aflagast hún og lagast í meðförum annarra.

Vinur minn vitnaði í Tómas Jeffersson og sagði að stjórnvöld mættu ekki ganga fram af borgurunum. Hvar eru mörkin hvað má leggja á mikla skatta. Ísland trjónir á toppnum fyrir skattaáþján. Þetta væri sko skárra ef menn notuð peningana viturlega. Hvað meinar þú. Ja hvort vildir þú halda uppi lágmarks kennslu fyrir blind börn eða bæta við sendiherra? Svo sveif umræðan yfir til framboðs til Öryggisráðsins. Veistu ekki af hverju við bjóðum fram spurði ég. Vinur minn hafði ekki hugmynd um það. Það er til þess að geta beitt atkvæði okkar með svipuðum hætti og við beittum samningnum við Varnarliðið - þegið mútur. Við ætlum sem sagt að vera með útglennt klofið og bjóða til kaups sagði vinur minn og hló. Já það má orða það svo sagði ég varkárari. 

Er Árni Matt fíkniefnaneytandi?

Ég tek það fram að þessi setning á ekki við minnstu rök að styðjast að mér vitandi. Hann heldur því fram að maður geti sagt hvað sem er. Ég má ekki segja þessa setningu. Hún er svívirðileg, ég tek  hana aftur og biðst afsökunar. Hún er sett hérna fram engöngu til að benda fólki á að þrátt fyrir málfrelsi má maður ekki segja hvað sem er. Málfrelsi ráðamanna er enn takmarkaðra vegna þeirrar virðingar sem embætti þeirra verður að hafa. 

Ráðherra getur ekki afsakað sig á árásum sínum á Umboðsmann Alþingis með því að hann hafi málfrelsi.   

Síðari hluti pistilsins er útskýring á verðmæti krónunnar.

Af hverju kostar dollari meir í dag en hann gerði fyrir nokkrum dögum.

Verð á gjaldmiðlum ræðst af framboði og eftirspurn. Þegar er viðskiptahalli eins og hefur verið undanfarin ár þá ætti að vera umfram eftirspurn eftir gjaldeyri og verð hans að vera hátt. Það varð það ekki. Ástæðan var mikið innstreymi lánsfjár í erlendri mynt. Mikið innstreymi þýddi að verð gjaldeyris lækkaði. Stýrivextir áttu að draga úr kaupum fólks á vörum og þjónustu fyrir lánsfé. Þeir virkuðu alls ekki þannig. Á móti hækkun vaxta kom verðlækkun á innfluttum vörum þannig að fólk sá sér hag í því að taka lán og kaupa vörur. Fjárfestar voru tilbúnir að skaffa peningana og lánuðu til skamms tíma. Þetta gerðu þeir til að geta stokkið út með fjármagnið áður en gengið næði eðlilegri hæð. Þannig gátu þeir náð mikilli ávöxtun með lítilli áhættu.

Það vissu allir sem hafa eitthvað vit á peningum á annað borð að innstreymið hætti um leið og gengið færi að falla, hversu háir sem stýrivextirnir yrðu.

Þegar fé er tekið að láni má þannig hækka gengið tímabundið. Greiða verður skuldir til baka. Það er ekki endalaust hægt að taka lán fyrir vöxtum og afborunum. Það hlaut því að koma að því að eftirspurn eftir gjaldeyri til greiðslu skuldanna yrði meiri en nemur innstreyminu. Þegar sú stund kom upp hækkaði verð á erlendum gjaldeyri og fjárfestarnir flýttu sér að ná sínum peningum út aftur. Þannig þurfti enga aðför að íslensku krónunni til að fella gengið. Davíð reynir að kasta ryki í augu almennings og telja fólki trú um að einhverjir vondir karlar en ekki vitleysan í honum sjálfum eigi sök á stöðunni.

Athugasemdir

[Haraldur Haraldsson, 31.3.2008 kl. 20:39]

Góð framsetning á sannleikanum,allavega ek hefi á þessu skilning ,þó talað sé í dulinni speki sem er ekki farið eftir/Kveðja Halli gamli