Vinna þeir fyrir launum sínum.

Nýleg frétt sagði að gjaldeyrisvarssjóður sem Seðlabankinn á að halda uppi sé í lágmarki. Hvað voru mennirnir að hugsa?

Aðgerðir þeirra að halda niður verðbólgu með því að dæla hingað inn erlendu lánsfé og þannig að lækka verð á erlendum gjaldeyri var álíka og að stífla læk. Það helst þurrt fyrir neðan þar til stíflan brestur - fyrirsjáanlegt flóð er nú komið. Innstreymi fjár að láni getur aðeins verið tímabundið. Bréfin voru til skamms tíma og stíluð upp á að ná skammtíma vaxtagróða og flýja í tíma þegar að fyrirsjáanlegu hruni kæmi.

 Ef Seðlabankinn hefði aukið verulega varasjóð í góðærinu hefði verð á gjaldeyri farið eitthvað upp þ.e. hann hefði þá tekið af markaðnum gjaldeyri. Nú gæti hann ráðstafað honum til þess að hafa aðgengilegan gjaldeyri til að greiða niður skuldirnar sem hann vissi að myndu falla. Sveiflan hefði verið minni. Skammtíma árangur gegn verðbólgu hefði ekki verið eins mikil en langtímaáhrifin meiri.

 Enn eitt dæmið um það hversu gagnslítið er að hafa afdankaða stjórnmálamenn við stjórnvölin. .

 

 

 

Athugasemdir

[K Zeta, 23.3.2008 kl. 16:58]

Seðlabanki Íslands hefur einhverja þá verstu sögu varðandi fjármálastjórn þjóðarinnar innan hins siðmenntaða heims að það þyrfti að fara til landa eins og Zimbave eða Caymaneyja til að finna eitthvað svipað sullumbull.  Og svo eiga hagfræðingar að reka seðlabanka en ekki gamlir pólítíkusar.