Mál Snorra Óskarssonar.

Það er oft rætt um þau stjórnarskrárvörðu réttindi okkar að mega tjá skoðanir okkar frjálst og óhindrað. Sumir menn lesa þessi ákvæði þannig að allir megi segja allt hvar og hvenær sem er.
Það er grundvallarregla frelsins að það takmarkast af rétti annarra til mannréttinda. Þá má benda á það að ákveðin störf eru þess eðlis að þau takmarka tjáningarfrelsi mann. Það er til dæmis mjög óheppilegt ef ráðuneytisstjóri berjist opinberlega gegn ráðherra í sínu ráðuneyti, lögreglumaður má ekki tala fyrir anarkisma eða öðrum öfgaskoðunum gegn stjórn ríkisins.
Ofbeldi getur verið líkamlegt og það getur verið andlegt. Það getur beinst að einum einstaklingi eða hópi manna. Einstaklingar eru varðir fyrir meiðandi ummælum. Dæma má menn til skaðabóta og til að draga ummælin til baka ef þeir sýna ofbeldi í orðum.
Þegar ofbeldið beinist gegn hópi manna er aðildin erfið. Ummælin eru engu minna meiðandi fyrir einstaklinga í viðkomandi hópi. Þar tekur refsivarsla ríkisins við.
Í 233. gr. Hegningarlaga segir:
„Hver sem með háði, rógi, smánun, ógnun eða á annan hátt ræðst opinberlega á [mann eða hóp manna]1) vegna þjóðernis þeirra, litarháttar, [kynþáttar, trúarbragða eða kynhneigðar]1) sæti sektum …2) eða fangelsi allt að 2 árum.]3)“
Að mínu mati er það að ráðast á ákveðinn hóp með þeim hætti sem greinin segir að lýsa því yfir að mönnum sem hafa ákveðin ásköpuð einkenni býði dauði vegna „syndar“ þeirra.
Biblían er nú þeirrar gerðar að hægt er að finna í henni stoð fyrir hvaða öfgastefnu sem er. Eins og ég les Nýja Textamenntið þá vildi Jesú vinda af þessum ósköpum, réðist harkalega gegn öfgamönnum eins og kennaranum á Akureyri sem voru nefndir farisar. Hann réðist að mönnum sem notuðu trúna til að kúga, kvelja og svívirða. Ofbeldi er ekki betra fyrir það að það sé gert í Jesú nafni.
Yfirlýsingar kennarans um að samkynhneigðir eigi dauðan vísan aðeins fyrir að vera eins og þeir eru – eru til þess fallin að valda miklum sálarkvölum hjá þeim einstaklingum sem eru samkynhneigðir og geta leitt til sjálfsmorðs. Þau eru því graf alvarleg. Þau eru sérstaklega viðkvæm gagnvart einstaklingum á þeim aldri sem kennarinn kennir.
Eins og áður segir takmarkast tjáningarfrelsið við það að ganga ekki á rétt annarra til mannréttinda. Það eru grundvallar mannréttind að fá að vera eins og maður er meðan það raskar ekki rétti annarra. Ofbeldismenn eiga ekki að vera í kennarastöðum hvort sem ofbeldi þeirra er andlegt eða líkamlegt.
Að telja það að tjáningafrelsið leyfi slíkt ofbeldi er útúrsnúningur.

Mál Snorra í farvegi